Jeśli jednak odebrano mu tylko część z nich – wtedy chodzi o ograniczenie władzy rodzicielskiej. Zarówno odebranie, jak i ograniczenie praw rodzicielskich może mieć charakter trwały lub tymczasowy – sąd może zdecydować, że przeszkoda we właściwym wykonywaniu władzy rodzicielskiej zniknęła i przywrócić rodzicowi pełnię Jak wygrać sprawę cywilną i jak długo może trwać? Mimo że kwestia wygrania lub przegrania sprawy leży w rękach składu orzekającego sądu, to jednak istnieje szereg czynności, które pozwalają na zwiększenie szans na zwycięstwo. Przede wszystkim należy skupić się na dowodach, które pomogą nam w sprawie. Dowody można zbierać U stawa z 31.03.2020 r. zmieniła treść przepisu art. 190a § 1 Kodeksu karnego. Opis typu czynu zabronionego nękania został wzbogacony o dwa znamiona dotyczące skutku – wzbudzenie u pokrzywdzonego uzasadnionego okolicznościami poczucia poniżenia lub udręczenia. Wprowadzone do art. 190a § 1 k.k. zmiany należy ocenić krytycznie. Nie wiem czy się śmiać czy płakać. Otóż jak się okazuje babcia dziewczyn od strony ich mamy zamierza założyć nam sprawę o znęcanie się psychiczne nad dziewczynami, a przynajmniej taką wieść oznajmiła ( aczkolwiek będąc pod wpływem Przemoc psychiczna – jak udowodnić? W przeciwieństwie do przemocy fizycznej tą bardzo trudno udowodnić ze względu na brak widocznych śladów. Dlatego też, aby wygrać w sądzie sprawę o dręczenie psychiczne, trzeba samemu zostawić tego ślad. Wsparcie najbliższego otoczenia jest bardzo ważne, ale często niewystarczające. Sąd Vay Nhanh Fast Money. Weszłam na forum i jestem spodziewałam się,że jest tyle kobiet nad , którymi mężowie/partnerzy znęcają się należę do takich kobiet ,do wczoraj myślałam ,że to zło, które mnie spotyka dotyczy tylko mnie-w takim sensie,że nie słyszałam o tym , by ktoś z moich znajomych , czy osób w rodzinie miał taki mi się człowiek może być tak żon przeżywa to samo co ja, każda jednak siedzi cicho , bo się boi , bo ma dzieci, bo nie ma pracy , bo nie ma pieniędzy ,czy też swojego domu, rzeczy , bo wszystko należy do nie zdawałam sobie sprawy ,że to jak traktuje mnie mąż ma nazwę -znęcanie się wszystkie poprzednie wypowiedzi kobiet tutaj na forum i trudno mi zrozumieć jak do tego dochodzi,że osoba , która nas kochała, albo deklaruje ,że kocha robi nam taką jesteśmy wyjątkowe i wartościowe , mimo to ludzie którzy znęcają się nad nami psychicznie i fizycznie pociągają nas na miłość zaczynała się jak bajka, a skończy się jak horror i tak sobie myślę '' Boże jakbym mogła cofnąć czas ''Dziś są moje 28 urodziny, a jestem tak zmęczona jakbym miała chyba z 50 1 miesięczną córeczkę leży w łóżeczku i smacznie na nią patrzę to zaczynam płakać,strasznie się o nią boję, ponieważ wiem co ją może 2 lata po ślubie i przez cały ten czas mąż znęca się nade mną psychicznie, częst również początku myślałam,że to co jest pomiędzy nami, to zwykłe kłótnie, bo każdy czasem w nerwach mówi coś głupiego, a potem tego to,dopuki na świcie nie pojawiała się moja mi ubliża na temat mojego wyglądu słyszę,że się spasłam,(choć po ciąży ważę tyle co przed nią 60kg )itp to jest jednak nic w porównaniu z zabrał mi w nocy kołdrę, abym marzła, rozpycha się na łóżku nie dając mi się swobonie położyć i śpię na skrawku, nie mamy drugiego przynajmniej kilka razy w tygodniu , kaze mi wypier... , spierd...z jak byłam na dworzu zamkął dom i nie chiał mnie wypuścić do jest zbudowany za jego pieniądze, na działce którą przepisali mi czas słyszę ,że wszystko jest jego : dom , kanapa, komputer itp można tym jak go zbudowaliśmy ja również pracowałam i kupowałam rzeczy do tego domu, oczywiście jest to nieporównywalne z jego zakupami, ponieważ ja nie zarabiałam tyle co zarabia ok 5 odkąd zamieszkalismy razem od tamtego roku nie mogę wziąć z jego pieniędzy złotówki,bo jest zbiera teraz na ogrodzenie i mowi,że jak chcę pieniędzy to niech sobie zaszłam w ciążę nie pracuję, teraz wychowuję dziecko , nie mogę nic kupowac do domu - nawet to co mam dostaję od mamy i teściowej , która lituje się nademną jak dowiedziała się jaka jest się zdarza, aby teściowa była po stronie synowej,ja mam to szczęscie w jej tłumaczeń, że należa mi się choćby pieniądze, abym coś kupiła dziecku , czy do domu,mąż jest mogę już tego wytrzymać, tego,że mam się wynosić,że jestem nic nie warta, że nic nie robię,że jestem brzydka,że mnie szarpie, przychodzi z pracy i się odzywa, jest zły, trzaska mi drzwiami przed byłam wciązy było podobnie, cały czas płakałam , byłam tak znerwicowana,że bałam się o jak bedzie dziecko , to mąż doceni , to że ma nawet doszło,do tego,że mężowi nie podoba się,że przychodzi do mnie moja mi widocznie ograniczyć kontakty z powiedziałam mu,że wszystko powiem mojej mamie jak i jego, jak się nade mną się i zaczą być znowu miły, ale ja mu już nie mnie,że nie bedzie się tak do mnie odzywał,że nie będzie kazał mi się wynosic, a za jakiś czas robi się znowu potworem i ciągnie mnie w mi że jak chcę to mogę się wynosić, że dom jest jego i przy rozwodzie nic mi się nie się nade mną,że zabierze mi dziecko,że wystarczy mnie zrobić na wariatkę,że się nie opiekuję tej wypowiedzi nie wytrzymałam i uderzyłam go w twarz, co skończyło się tylko tym,że to teraz z niego jest mówić,że to ja go bije,że ja wszczynam awantury,odwraca kota się , bo tak trudno jest udowonić,że mąż się znęca obcych, czy rodzinie jest co się dzieje w domu jest nie do go nagrywać , mogę się myślę jednak tylko o sobie, boję się, że ucierpi na tym jeszcze ratować związek, ale nie ma odzewu, bo mąż uważa ,że wszystko jest dobrze,że to wszystko moje wymysły i że jestem chora szczęscie mam jescze rodziców, do których mogę ewentualnie narazie o niczym nie wiedzą, nie chcę być dla nich ciężarem , bo nie mam teraz pracy i swoich pieniędzy, a oni nie zarabiają dużo i jest im jak córka bedzie miała 3 latkach to wrócę do pracy i będę w stanie się utrzymać, ale co teraz ,czy czekać tyle czasu ? czy to się nie odbije na jej zdrowiu? czy lepiej odrazu to przerwać, gdy teraz ma zaledwie wiem do kogo się zwrócić o pomoc, jest mi chyba wstyd sama przed sobą i innymi ,że jestem w takiej się znęca , a to ja się czuje winna,chyba tego ,że za niego wyszłam i że daje tak sobą poczucie wartości spada do tu się z tego ponieść i zacząć wszystko od nowa ? Nie wiem co na forum,że najlepiej uciekać dopuki nie ma się jeszcze więcej nie jest taki proste, jak się nie ma gdzie uciec, jak słyszy się groźby i jest się jest to ,że władzę ma ten co ma pieniądze, a prawo nie chroni ofiar ja muszę uciec, to ja muszę udowodnić znęcanie się nade już śmieje mi się w twarz,dając mi do zrozumienia ,że z nim nie mnie domu, dziecka i czego tylko sama widze po tym jak czytam co tu napisałam , jak jestem zastraszona i jak się boję... Kiedy może dojść do znęcania się?Sprawa o znęcanie? Przygotuj się!Znęcanie się a niewinność – Czyli czym jest zasada domniemania niewinnościZnęcanie się – Co ustala sąd?Znęcanie się – Jakie dowody w sprawie?Wszyscy się kłócą – nie wszyscy idą do sąduZnęcanie się – O czym musisz pamiętaćZnęcanie się – Jak brzmi przepis?Nie wszystkie cierpienia są znęcaniem Sprawa sądowa – art. 207 § Czy zostanę skazany za znęcanie się nad żoną? To w pierwszej kolejności przeprowadza postępowanie dowodowe, a następnie wydaje wyrok. W przypadku braku dowodów, sąd wyda wyrok o uniewinnieniu: „W świetle zgromadzonego materiału dowodowego brak było podstaw do przypisania oskarżonemu winy i sprawstwa zarzuconego aktem oskarżenia występku znęcania się.” W praktyce rzadko to się zdarza. Zeznania żony to też dowód. Kiedy może dojść do znęcania się?Do znęcania się mamy do czynienia w kilku przypadkach: lżenia, wyszydzania, upokarzania, znieważania, straszenia, czy gróźb bezprawnych samo odczucie pokrzywdzonego nie jest wystarczające! Znaczenie ma również ocena ustaleniu, że mamy do czynienia ze znęcaniem, rozstrzygają więc społecznie akceptowane wartości wyrażające się w normach etycznych i zdarza się dość często, że Sąd jednak skazuje oskarżonego. Dlatego istotne jest, aby walczyć o swoje. Potrzebujesz pomocy? -> Kontakt ✅Sprawa o znęcanie? Przygotuj się!Wyjaśnienia oskarżonego są bardzo ważne! Dlatego do rozprawy należy starannie się tym miejscu trzeba zaznaczyć, że znęcanie się jest jednak zachowaniem intencjonalnym, które wymaga umyślności w formie zamiaru bezpośredniego sprawcy (wyrok SN z dnia 21 X 1999 r., V KKN 580/97, Orz. Prok. i Pr. 2000, nr 2).Na jakiej podstawie Sąd może uniewinnić? Czym jest znęcanie? Czy pokrzywdzona często była prowodyrem kłótni? Czy używała wobec oskarżonego wulgarnych słów?Samo nieporozumienie to nie powód do oskarżenia. Sąd będzie badał sytuację rodzinną Sądu jest ocena wyjaśnień oskarżonego. Tu pojawia się pytanie: czy Sąd uwierzy w jego zeznania? Zdarza się bowiem, że sądy uznają strony. Małżonkowie mają często różne spojrzenie na świat, a co za tym idzie, odmienne koncepcje na małżeństwo, np. w obszarze finansowym i wychowywania CIĘ NA KANAŁ YOUTUBE – ZOBACZ FILMIK – CO ZROBIŁA ŻONA ??? – FILMIKZnęcanie się a niewinność – Czyli czym jest zasada domniemania niewinnościSąd winien kierować się naczelną w prawie karnym procesowym zasadą domniemania niewinności. To oskarżyciel musi udowodnić winę. Tak, materialny ciężar dowodu winy spoczywa na oskarżycielu, który ponosi także ryzyko ewentualnego się – Co ustala sąd?Kto był wyłącznym prowodyrem kłótni?Sąd winien ustalić, czy podczas awantur dochodziło między stronami do wyzwisk i wzajemnych obelg. Nie sposób jednak zakwalifikować takiego zachowania jako czynu z art. 207 § w szczególności, gdyż działania małżonków był wskazać, że „za znęcanie się nie można uznać zachowania się sprawcy, które nie powoduje u ofiary poważnego cierpienia moralnego, ani w sytuacji, gdy między osobą oskarżonym a pokrzywdzoną dochodzi do wzajemnego znęcania się” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 r. – IV KKN 312/99, wyrok Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa z dnia 13 września 2005 r., sygn. akt WA 24/05).Ponadto Sąd powinien ustalić, czy oskarżony miał jakąś przewagę nad się, jak pomagam -> Moja osobista historia – Kontakt 🏛Znęcanie się – Jakie dowody w sprawie?Zwróćmy uwagę na kolejne istotne elementy. Czy byli naoczni świadkowie zachowania, które nosiłoby cechy fizycznego czy psychicznego znęcania się nad pokrzywdzoną? Jakie są dowody w sprawie? Czy są świadkowie? Jakie jest ich pokrewieństwo? Należy szczegółowo przeanalizować zeznania świadków i ustalić, czy w zeznaniach można doszukać się nagannych zachowań oskarżonego wobec się kłócą – nie wszyscy idą do sąduIdąc za ciosem, postawmy kolejne pytania. Co pokazuje analiza zeznań pokrzywdzonej? Jakie podłoże miały awantury pomiędzy małżonkami w czasie trwania ich małżeństwa? Czy zeznania świadczą o zachowaniu wymaganym do przypisania oskarżonemu znamion przestępstwa z art. 207 § 1 Czy materiał dowodowy dostarczył wystarczających podstaw do oskarżenia? Czy pokrzywdzona czuła się dręczona przez własnego męża?Ważne nadto, by Sąd uznał, że twierdzenia pokrzywdzonej nie dają jednoznacznej i rzetelnej podstawy, by móc skazać oskarżonego. Aby wygrać sprawę, Sąd musi uznać, iż pogłębiający się między małżonkami konflikt nie nosił znamiona fizycznego i psychicznego znęcania się oskarżonego nad ważny artykuł – art. 2 § zasada prawdy materialnej wprowadza w procesie karnym wymóg opierania wszelkich rozstrzygnięć na zgodnych z prawdą ustaleniach faktycznych, przez które rozumie się ustalenia udowodnione, czyli takie, gdy w świetle przeprowadzonych dowodów fakt przeciwny dowodzonemu jest niemożliwy lub wysoce nieprawdopodobny. Obowiązek udowodnienia odnosić należy jednak tylko do ustaleń niekorzystnych dla oskarżonego, jako że on sam korzysta z domniemania niewinności (art. 5 § 1 a nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na jego korzyść (art. 5 § 2 jest taka – ludzie się kłócą. Po obu stronach konfliktu skumulowane są różne negatywne emocje – ale należy ustalić, czy takie zachowania wypełniają znamiona występku z art. 207 § 1 się – O czym musisz pamiętaćOpracowanie strategii procesowej jest niezwykle ważne – dokonując oceny wiarygodności wyjaśnień, Sąd nie może mieć wątpliwości. Analiza zeznań nie należy do łatwych rzeczy. Niekiedy należy wskazać Sądowi na powiązania rodzinne z pokrzywdzoną np. okazało się, że świadkowie umniejszali jej rolę w uwierzy w zeznania na tyle, na ile mają one odzwierciedlenie w ustalonym stanie – art. 5 § 2 nakazujący rozstrzyganie wątpliwości na korzyść oskarżonego. Dlatego w przypadku wątpliwości, Sąd winien uniewinnić od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 207 § 1 z obowiązującą w polskim prawie karnym procesową zasadą domniemania niewinności winę należy udowodnić, a nie tylko i wyłącznie uprawdopodobnić. W tej kwestii jednoznacznie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 lutego 1999 r., V KKN 362/97, w którym stwierdził, że: „istota domniemania niewinności sprowadza się jak wiadomo do tego, że oskarżony jest w procesie karnym niewinny, a „przeciwne” musi mu być udowodnione, przy czym związana ściśle z domniemaniem niewinności zasada in dubio pro reo w art. 5 § 2 nakazuje rozstrzygać niedające się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego. Oznacza to, że udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne, wolne od jakichkolwiek wątpliwości”.Szukasz dobrego adwokata? Sprawdź, dlaczego warto nas wybrać -> Opinie klientów o kancelarii ⭐⭐⭐⭐⭐ 5/5Znęcanie się – Jak brzmi przepis?Według przepisu z art. 207 § 1 karze podlega ten, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub judykaturze i doktrynie podkreśla się, że pojęcie „znęca się” należy interpretować w dużym stopniu wszystkie cierpienia są znęcaniem Oczywiście każdą sytuacje należy rozpatrywać indywidualnie. Zadawanie cierpień moralnych, dokuczanie, lub wyrządzanie innej przykrości, bez względu na rodzaj pobudek, nie będzie stanowiło „znęcania się”. Należy krok po kroku ustalić strategie procesową, by Sąd nie miał wątpliwości, że zachowanie oskarżonego nie przybierało postaci znęcania psychicznego i fizycznego nad również:Żona założyła Niebieską KartęZ poważaniem,Adwokat Marta Wnuk Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48691512933 e-mail: kontakt@ Andrzej Marek definiuje znęcanie się jako „zadawanie bólu fizycznego lub powodowanie cierpienia psychicznego u pokrzywdzonego. (…) Zachowanie to może wyrażać się w działaniu albo w zaniechaniu.”1 Maria Szewczyk określa pojęcie znęcania się jako „systematyczne, powtarzające się zachowanie złożone z jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności naruszających różne dobra(…).” Andrzej Wąsek definiuje „znęcanie się” jako „umyślne zachowanie sprawcy, które polega na intensywnym i dotkliwym naruszaniu nietykalności fizycznej lub zadawaniu cierpień moralnych osobie pokrzywdzonej w celu jej udręczenia, poniżenia lub dokuczenia albo wyrządzenie innej przykrości, bez względu na rodzaj pobudek.”2 Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia z dnia 14 marca 2002 stwierdził, że „pojęciem znęcania się objęte są wielokrotne, intensywne działania sprawcy, dręczące ofiarę i powodujące znaczne dolegliwości i nie wyklucza się go w sytuacji, gdy ta ofiara podejmuje w ograniczonym zakresie zachowania także noszące cechy przemocy, by przeciwstawić się upokarzającej go sytuacji(…)”3 Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 roku IV KKN 312/99, OSN Prokuratura i Prawo, nr 9, poz. 322 oraz Orzeczenie Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2006 roku IV KK 395/200623 uznały, że pojęcie „znęcanie się” na gruncie art. 207 KK zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną. Nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu. W związku z tym Sąd Najwyższy zauważył w wyżej wymienionym orzeczeniu z 2003 roku , że nie jest możliwe znęcanie się nad sobą wzajemnie małżonków w tym samym czasie. Te dwie tezy aprobuje również A. Wąsek (4) Uchwała SN z dnia 9 czerwca 1976 r., VI KZP 13/75 przedstawiał stan, w którym ojciec „znęcał się fizycznie i moralnie nad małoletnią córką Katarzyną w ten sposób, iż ubliżał jej, bił ją rękoma po głowie i tułowiu, często przy użyciu pasa, polecał wielokrotnie wykonywać te same czynności porządkowe.”5 Należy podkreślić, że katalog sposobów znęcania się nie jest zamknięty. Pewne sytuacje życiowe pokazują, jak różnego rodzaju czynności można uznać za znęcanie się. Tworzenie zresztą katalogu zamkniętego sposobów znęcania się jest po pierwsze niemożliwe, a po drugie niecelowe. Znęcanie się może występować jako znęcanie fizyczne lub znęcanie psychiczne. Ustawodawca wymaga, aby sprawca stosował przynajmniej jedną metodę. Ewentualne połączenie znęcania fizycznego i psychicznego może stanowić powód wyższej karalności czynu w ramach sądowego wymiaru kary. Znęcanie fizyczne polega na oddziaływaniu fizycznym na osobę pokrzywdzoną. Do znamion znęcania się fizycznego zaliczyć możemy bicie, duszenie, głodzenie, skrępowanie ciała, przetrzymywanie (np. w piwnicy).6 Poza tym dodać jeszcze można wykręcanie rąk, rzucanie o ścianę, molestowanie seksualne, opluwanie, przypalanie, wyrzucanie z Znęcanie psychiczne można opisać jako czynności, które mają na celu negatywne oddziaływanie na psychikę osoby pokrzywdzonej. Możemy to tej grupy zaliczyć poniżanie, wyśmiewanie, obelżywe wyzywanie. A. Wąsek dodaje również sprowadzanie do domu prostytutek lub M. Szwarczyk zauważa, że w pewnych przypadkach zabicie zwierząt, które należą do pokrzywdzonych również może być formą znęcania się psychicznego. Uznał tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 22 czerwca 2006 roku II AKa 199/06. Sprawca świadomie i umyślnie zabił zwierzątka swoich dzieci w celu demonstracji swojej siły oraz Znęcanie może występować w formie działania lub zaniechania. Ustawodawca nie wymaga, aby spełnione zostały te warunki kumulatywnie. Istnienie więc jednej z nich jest warunkiem koniecznym i jednocześnie wystarczającym do zakwalifikowania przestępstwa z art. 207 Kodeksu karnego. Działaniem jest bicie, grożenie, Będą to więc wszelkie czynności, które mają na celu zadanie bólu fizycznego lub cierpienia psychicznego ofiary, które wymagają od sprawcy powzięcia wykonawstwa. Znęcaniem się przez zaniechane nazwiemy więc brak czynności wykonawczej przez sprawcę, które mają na celu zadanie bólu fizycznego lub cierpienia psychicznego. A. Marek zalicza tutaj przykładowo dręczenie głodem, nieopalanie zimnego W kontekście zaniechania wypowiadał się Sąd Apelacyjny z Katowic, który w orzeczeniu z dnia 6 lutego 2003 r., II AKa 532/02 stwierdził, że „wadliwe opiekowanie się dzieckiem nie implikuje pojęcia znęcania się (…)”12. Uznano w tym orzeczeniu, że brak było motywu zadawania cierpienia fizycznego lub bólu psychicznego ze strony sprawczyni. Autorzy podkreślają, że pojęcie „znęcania się” należy traktować jako pojęcie obiektywne. Nie byłoby więc wystarczające samo odczucie osoby pokrzywdzonej przestępstwem z art. Na tę sferę patrzeć z perspektywy zwykłego obywatela, który przeszedł prawidłowo socjalizację oraz jest wrażliwy na krzywdę innej A. Wąsek zauważa, że nie może być przestępstwem znęcania się zachowanie, które nie powoduje u ofiary poważnego bólu fizycznego lub cierpienia Dolegliwość bólu lub cierpienia akcentuje również V. Konarska – Autorzy zwracają więc uwagę na kwestię obiektywności oraz dolegliwości bólu fizycznego lub cierpienia psychicznego pokrzywdzonego. Nie będzie więc można uznać za znęcanie się pociągnięcie za włosy, gdy czynność tę wykonuje dyrektor wobec swojej asystentki. O ile przesłanka obiektywności mogłaby zostać spełniona, to dolegliwości raczej tutaj się nie znajdzie. M. Szewczyk oraz A. Wąsek podkreślają również, że znęcaniem się może być również jedno zdarzenie zwarte czasowo i miejscowo, które odznacza się intensywnością działania Jest to pogląd, który dominuje w doktrynie. Aprobuje go między innymi L. W pewnych sytuacjach czynności oddziaływania na małoletniego nie będą kwalifikowane jako znęcanie się ze względu na zastosowanie kontratypu karcenia dziecka. Aby mówić o nim muszą jednak być spełnione następujące warunki: cel wychowawczy, związek z konkretnym działaniem dziecka, postać karcenia zależna jest od rodzaju podmiotu, umiarkowanie. Ważne jest, że muszą one być spełnione W przypadku takiego zachowania nie możemy mówić o znęcaniu się, gdyż jest to działanie prawidłowe. A już na pewno nie jest nacechowane negatywnie wobec pokrzywdzonego. Znęcanie się korzysta z konstrukcji prawnej jedności czynów. Polega ona na istnieniu powtarzających się czynności na to samo dobro, które stanowi jedno przestępstwo Znamiona znęcania się mogą wystąpić w innych przestępstwach. Może to być groźba karalna, bezprawne pozbawienie wolności, zmuszanie do określonego zachowania, zniewaga, czy też naruszenie nietykalności cielesnej. W przypadku kwalifikacji z art. 207 KK czynów sprawcy następuje konsumpcja tych przestępstw. Nazywa się to zbiegiem pomijalnym. Pewne okoliczności mogą jednak spowodować, że nastąpi zbieg rzeczywisty ze względu na umyślność przestępstwa spowodowania ciężkiego lub średniego i lekkiego uszczerbku na zdrowiu. Jest to związane z surowszą kwalifikacją tych czynów. W takich sytuacjach zasada konsumpcji nie ma Zdanie to aprobuje również M. Artykuł 207 § 3 KK zawiera również znęcanie się ze szczególnym okrucieństwem, którego następstwem jest targnięcie się na własne życie przez ofiarę. Należy więc zastanowić się, co oznacza to szczególne okrucieństwo. A. Marek proponuje, aby uznać za nie duże cierpienia, które przekraczają znamiona znęcania się. Ponadto należy zwrócić uwagę na podatność na wiktymizację oraz możliwość M. Szewczyk uważa, że szczególne okrucieństwo często opiera się na przemocy fizycznej. Podkreśla również, że jest to intencjonalna agresja powodująca szkody psychiczne i 1 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 471 2 Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, s. 1038 3 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 marca 2002 r., II AKa 7/02, OSN Prokuratura i Prawo, 2002, nr 12, [w:] Stefański R. A., „Kodeks karny z orzecznictwem i piśmiennictwem (za lata 1998 – 2003), TNOiK, Toruń 2004 4 Cytuję za : Stefański R. A., „Kodeks karny z orzecznictwem i piśmiennictwem (za lata 1998 – 2003), TNOiK, Toruń 2004 5 [w:] „Prokuratura i Prawo”, dodatek Orzecznictwo SN, SA, NSA i TK nr 5/2007, poz. 12 6 Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, 7 Wyrok SN z dnia 27 lutego 2002 r., II KKN 17/00, OSNKW z 2002 nr 7-8, poz. 5526 Szewczyk M., [w:] Zoll A., „Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna”, Zakamycze, Kraków 2006, s. 728 8 Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, s. 1039 9 Tamże, s. 1039 10 Szwarczyk M., [w:] Bojarski T. (red.), „Kodeks karny. Komentarz”, LexisNexis, Warszawa 2011, s. 476 11 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 471 12 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 471 13 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 lutego 2003 r., II AKa 532/02, Biuletyn Sądu Apelacyjnego w Katowicach 2003, nr 2, [w:] Stefański R. A., „Kodeks karny z orzecznictwem i piśmiennictwem (za lata 1998 – 2003), TNOiK, Toruń 2004 14 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 471 15 Szewczyk M, [w:] Zoll A., „Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna”, Zakamycze, Kraków 2006, s. 727 16 Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, s. 1038 17 Konarska – Wrzosek V., „Ochrona dziecka w polskim prawie karnym”, TNOiK, Toruń 1999, s. 55 18 Szewczyk M, [w:] Zoll A., „Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna”, Zakamycze, Kraków 2006, s. 727 oraz Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, 19 Gardocki L., „Prawo karne”, Beck, Warszawa 2005, s. 259 20 Konarska – Wrzosek V., „Ochrona dziecka w polskim prawie karnym”, TNOiK, Toruń 1999, s. 60 21 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 472 22 Tamże, s. 472 23 Szwarczyk M., [w:] Bojarski T. (red.), „Kodeks karny. Komentarz”, LexisNexis, Warszawa 2011, s. 478 24 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 472 25 Szewczyk M., [w:] Zoll A., „Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna”, Zakamycze, Kraków 2006, s. 733 Problem znęcania się coraz częściej pojawia się na sądowej wokandzie. Nasze społeczeństwo staje się bardziej świadomie swoich praw, przez co znęcanie przestaje być tematem tabu. W kodeksie karnym, przestępstwo to zagrożone jest karą do 5 lat pozbawienia wolności, jednak w przypadku znęcania się ze szczególnym okrucieństwem, kara może sięgnąć nawet dziesięciu lat. Jeśli zaś w wyniku znęcania, osoba pokrzywdzona targnie się na własne życie – przestępstwo to zagrożone jest karą od 2 do 12 lat pozbawienia wolności. Renata Skowronek-Kiesio z Robert Ofiara Kancelaria Adwokacka Zgłoszenie znęcania się w odpowiedniej instytucji to początek drogi ku normalnemu funkcjonowaniu rodziny, czy osób żyjących w konkubinacie. Czym jest znęcanie się? Pojęcie znęcania jest pojęciem bardzo ogólnym a katalog form, w jakich można go dokonywać jest niezwykle szeroki. Podstawowy podział obejmuje znęcanie fizyczne i psychiczne. To pierwsze polega przede wszystkim na ciągłym zadawaniu cierpień fizycznych, np. biciu, szarpaniu, kopaniu. Zadawanie cierpień psychicznych natomiast, to poniżanie, ośmieszanie, zmuszanie do określonych zachowań bądź zakazywanie ich, grożenie, niszczenie mienia, zakłócanie czyjegoś spokoju, snu, ciszy. Emocjonalne i psychiczne dręczenie nie jest przestępstwem mniejszej wagi niż np. nieustanne bicie. Nie należy obawiać się traktowania przez sąd znęcania psychicznego jako przestępstwa o niskiej szkodliwości z powodu braku cierpień fizycznych. Wbrew pozorom, na znęcanie nie będą składać się same czynności, ale też zaniechania. Przykładem może być głodzenie dziecka, bądź brak wymaganej opieki nad starszym, schorowanym człowiekiem. Jakimi cechami musi charakteryzować się zachowanie, aby uznać je za znęcanie? Aby uznać określone zachowanie za znęcanie się nad kimś, zachowanie to musi być powtarzalne, bądź rozciągnięte w czasie. Pojedynczy akt przemocy co do zasady nie wypełnia przesłanek przestępstwa znęcania. Jednokrotne uderzenie małżonka przez drugiego małżonka nie będzie zakwalifikowane jako przestępstwo z art. 207 Zadaj pytanie: FORUM W przypadku wzajemnego używania przemocy wobec współmałżonka, przez obojga z nich – sąd nie będzie kwalifikował ich zachowania jako znęcania. Wyjątkowo, sąd może uznać pojedyncze zachowanie za znęcanie się, jeśli zachowanie to przejawiało się znacznym okrucieństwem. Kolejnym warunkiem dla przyjęcia, iż dana aktywność bądź zaniechanie jest przejawem znęcania, jest intencja sprawcy. O znęcaniu można mówić jedynie w sytuacji, kiedy sprawca tego czynu działa umyślnie i z zamiarem bezpośrednim zadania bólu, poniżenia, itp. Paradoksalnie, bardzo często osoby znęcające się nad członkami swojej rodziny lub innymi osobami najbliższymi, bronią się przez zarzutami twierdząc, iż ich zachowanie wynikało z troski. Rodzic używający regularnie przemocy fizycznej wobec dziecka, tłumaczący swoje zachowanie próbami zmuszenia dziecka np. do lepszych postępów w nauce, sugerujący, iż bicie dziecka było wynikiem troski o jego edukację. Jak zaradzić przemocy Postępowanie przygotowawcze: Prowadzone jest przez policję bądź prokuraturę. Przestępstwo z art. 207 jest przestępstwem ściganym z urzędu – oznacza to, że w przypadku podejrzenia znęcania się, nawet w przypadku odmowy zeznań przez pokrzywdzonego bądź cofnięcia przez niego skargi, postępowanie dalej jest prowadzone. Psychologiczne mechanizmy przemocy w rodzinie W praktyce, każda współpraca osób pokrzywdzonych z policją czy prokuraturą będzie niezwykle istotna, z uwagi na charakter przestępstwa. Postępowanie przed sądem: Aby pokrzywdzony mógł brać aktywny udział w postępowaniu sądowym, powinien złożyć oświadczenie o wstąpieniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Dzięki temu, będzie mógł zgłaszać wnioski dowodowe czy wnosić środki zaskarżenia. Postępowanie przed sądem kończy się wyrokiem uniewinniającym lub uznającym oskarżonego winnym znęcania się. Problem dowodów Postępowanie w sprawie znęcania się jest niezwykle trudne do przeprowadzenia od strony dowodowej. Bardzo często jedynym dowodem, jakim dysponują osoby pokrzywdzone są ich własne zeznania. Pamiętać jednak należy, że w postępowaniu karnym nie ma zamkniętego katalogu dowodów – w przypadku znęcania się należy więc wszelkie tego przejawy starać się dokumentować, poprzez nagrania kłótni, obdukcje lekarskie, zeznania sąsiadów, a nawet policjantów jeśli wcześniej w rodzinie dochodziło już do ich interwencji. W dobie nowoczesnych urządzeń elektronicznych można zebrać dowody również w przypadku znęcania psychicznego, które jest nieco trudniejsze do wykazania przed sądem, jeśli nie dysponujemy zeznaniami świadków. Pomocne w tym przypadku okażą się nagrania telefonem komórkowym. Znęcanie się jako forma przemocy w rodzinie Niebieska karta – pierwszy krok w walce z przemocą w rodzinie, pierwszy dowód istnienie przemocy Niebieska Karta to dokument, który najczęściej zakłada i wypełnia funkcjonariusz policji w przypadku zgłoszenia przemocy w rodzinie i interwencji. Taką kartę może jednak założyć nie tylko policja, lecz również ośrodki pomocy społecznej bądź gminne komisje do walki z problemami alkoholowymi. W Karcie zapisywane są wszystkie interwencje i czynności, podejmowane w związku z przejawami przemocy w rodzinie. Niebieska Karta nie jest podstawą wszczęcia postępowania karnego o znęcanie. Założenie Niebieskiej Karty danej rodzinie nie jest przejawem jej stygmatyzacji, jako rodziny patologicznej. Intencją inicjatywy Niebieskiej Karty, jest przede wszystkim regularny monitoring bezpieczeństwa członków rodziny zagrożonej przemocą. Niezwykle istotny jest fakt, iż Niebieska Karta może zostać wykorzystana w postępowaniu karnym przeciwko sprawcy znęcania, jako dowód. Niebieska karta - procedura Znaleźć w sobie odwagę Jednym z niebezpieczeństw, związanym ze znęcaniem się, jest tzw. wyuczona bezradność. Ofiary przemocy w rodzinie bardzo często wykształcają w sobie poczucie, że ich próby zapobieżenia przemocy domowej nic nie dadzą, że ich prośby o pomoc nie zostaną wysłuchane. Nie zauważają, że brak ich sprzeciwu wobec sprawcy przemocy tylko dodaje mu odwagi i zachęca do dalszego zadawania cierpienia. Dlatego tak istotnym jest, aby znaleźć w sobie odwagę i zgłosić problem znęcania, tak fizycznego jak i psychicznego, na policji czy w prokuraturze. Można też zgłosić się do gminnych ośrodków pomocy oraz instytucji, wspierających walkę z alkoholizmem. Kolejnym narzędziem walki ze znęcaniem jest nieoceniona pomoc prawna, której należy szukać u profesjonalistów. Na koniec warto wspomnieć o wstydzie, jaki może towarzyszyć ofiarom przemocy. Jest to zjawisko powszechne w mniejszych społecznościach, w których wszyscy się znają. Należy jednak stanowczo podkreślić, że spokój i bezpieczeństwo swoje i rodziny jest ogromną wartością, a pomoc znaleźć można nie tylko w najbliższym otoczeniu, lecz w każdej z wymienionych wyżej instytucji. Jak bronić się przed mobbingiem w pracy? Artykuł 207 § 1 Kodeksu karnego stanowi, że: kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Dowody w sprawie karnej za znęcanie będą potrzebne do tego, aby prokuratura prowadząca postępowanie karne mogła wystąpić przeciwko sprawcy z aktem oskarżenia do sądu. Konieczne więc będą dowody, aby doprowadzić do ukarania sprawcy przemocy. Należy zatem zatroszczyć się o ich zgromadzenie. Dowody, które można wykorzystać w sytuacji przemocy:Zeznania świadków Dowodami mającymi istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy są zeznania świadków (sąsiadów, znajomych, którzy słyszeli lub widzieli awanturę) - warto zwracać uwagę na to co się dzieje jak największej liczby osób, nie można się wstydzić i ukrywać przed innymi aktów przemocy. Świadkami mogą być także krewni osoby pokrzywdzonej, powinowaci (rodzice, bracia, teściowie itd.) oraz dzieci, niezależnie od ich najbliższym dla oskarżonego służy prawo do odmowy składania zeznań (osobą najbliższą jest także konkubent/ka). O takiej możliwości osoba jest pouczana przez prowadzącego postępowanie. Ponadto, świadek może uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić jego lub osobę dla niego najbliższą na odpowiedzialność za przestępstwo lub przestępstwo osoba posiadająca wiedzę dotyczącą kwestii, które mają być udowodnione, jeżeli zostanie wezwana celem przesłuchania w charakterze świadka, ma obowiązek stawić się na wezwanie tego organu i złożyć też: Cykl przemocy- na czym polega Interwencje policjiNotatki z interwencji policyjnych są również istotnym dowodem w sprawie. Warto zapisać nazwiska policjantów lub ich numery służbowe. Z każdej interwencji policji sporządzana jest notatka służbowa. Poza tym interweniujący policjanci mogą być świadkami w sprawie karnej przeciw sprawcy przemocy. „Niebieska Karta” jako dowód„Niebieska Karta” to dokument służbowy wypełniany przez funkcjonariusza policji w przypadku stwierdzenia przemocy w rodzinie i służy dokumentowaniu faktów związanych z przemocą w danej rodzinie, ocenie zagrożenia dalszą przemocą. Składa się z Karty A i B. Z dokumentu tego wynika, kto był sprawcą przemocy, kiedy to się stało i w jakim miejscu, na czym polegała przemoc, kto widział i słyszał przebieg zdarzenia, czy była interwencja policji, czy sprawca działał pod wpływem alkoholu. Zaświadczenie jako dowódZaświadczenia z różnych instytucji o pobytach w ośrodkach, centrach pomocy mogą być dowodem. Jeśli osoba szukała wcześniej pomocy w schroniskach, noclegowniach, ośrodkach, wówczas zaświadczenie z takiej placówki będzie również mogło stanowić wiarygodny dowód w mogą być również zaświadczenia o leczeniu odwykowym, zaświadczenia z izby wytrzeźwień sprawcy przemocy. Dokumentacja medyczna jako dowód Obdukcje lekarskie są bardzo ważnym dowodem w sprawie i opisują obrażenia, jakich doznała osoba pokrzywdzona. Na potwierdzenie rodzaju i rozmiarów doznanych urazów ciała osoba pokrzywdzona może przedstawić jakiekolwiek inne zaświadczenie lekarskie, np. od lekarza pierwszego kontaktu, wydane przez lekarza przy zgłoszeniu się na ostry dyżur bądź też kartę informacyjną ze szpitala. Zaświadczenie powinno jak najdokładniej opisywać doznane urazy, ich rozmiar, stopień uszkodzenia ciała, o ile to możliwe przewidywalną poprawę zdrowia, jak również inne przeprowadzone przez lekarza czynności. Może być uzupełnione krótkim opisem podawanych okoliczności mogą być również dowody rzeczowe, np. porwane ubrania, rozbity i zniszczony sprzęt. Ważne jest zabezpieczenie tych dowodów poprzez ukrycie ich w bezpiecznym miejscu (u rodziny, znajomych, w miejscu pracy). Wycofanie zeznań osoby pokrzywdzonej w sprawie karnej za znęcanieMając na uwadze to, że przestępstwo znęcania się jest przestępstwem ściganym z oskarżenia publicznego, samo wycofanie zeznań osoby pokrzywdzonej nie powoduje automatycznie umorzenia śledztwa. W sytuacji, gdy osoba pokrzywdzona zmieni zdanie i nie będzie chciała z różnych względów zeznawać, nie powoduje to, że od razu postępowanie zostanie umorzone. Postępowanie karne może toczyć się nadal, nawet w braku zgody osoby pokrzywdzonej. Jeśli prokurator uzna, że są dostateczne dowody winy sprawcy, poza zeznaniem pokrzywdzonej, wówczas skieruje do sądu akt oskarżenia. Zobacz też serwis: Sprawy karne

jak wygrać sprawę o znęcanie